ಕಲರವ

ಈ ಸಂಚಿಕೆಯ ಚರ್ಚೆ: ಮಹಿಳೆಯ ಉಡುಪು ಹಾಗೂ ಪ್ರಚೋದನೆ. ಮಹಿಳೆ ತೊಡುವ ಪ್ರಚೋದನಾಕಾರಿ ಉಡುಪಿನಿಂದ ಆಕೆಯ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆಯೇ? ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮಹಿಳೆಯೇ ಕಾರಣವೇ?
ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲೂ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಬಲಿಪಶುವಾಗಿಸುವುದೇಕೆ? ಪ್ರಚೋದನೆ ಇರುವುದು ತೊಡುಗೆಯಲ್ಲಾ ಅಥವಾ ಪುರುಷನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಾ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ‘ಅಂತರ್ಮುಖಿ’

ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ನಲವತ್ತರ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಗನ್ ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬಂದು ದೇಶದ ಮಹಿಳಾ ಮಂತ್ರಿಯೊಬ್ಬಳನ್ನು ಕೊಂದು ಬಿಟ್ಟ.

ಆಕೆ ಜಿಲ್ಲಾ ಹುಮಾ ಉಸ್ಮಾನ್. ಆಕೆ ಮುವತ್ತೈದರ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಹೆಣ್ಣು. ಪಾಕಿಸ್ತಾನವೆಂಬ ಧರ್ಮಾಧಾರಿತ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಿಗಬೇಕಾದ ಹಕ್ಕುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಿದ್ದಳು. ಆ ಮತಾಂಧನ ಗುಂಡಿಗೆ ಈಕೆ ಬಲಿಯಾದದ್ದು ಈಕೆ ಇಸ್ಲಾಂ ನಿಯಮಾನುಸಾರ ಬುರ್ಕಾ ತೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲವೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ. ಮೇಲಾಗಿ ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಆಕೆ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕಿಯಾದದ್ದು ಆಕೆ ಮಾಡಿದ ಅಪರಾಧವಾಗಿತ್ತು.

ನಮ್ಮ ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ಸಮಾಜದ ಒಟ್ಟು ಮನಸ್ಥಿತಿ ಆ ಮತಾಂಧನಿಗಿಂತ ಬೇರೆಯಾಗಿಲ್ಲ. ಮಬ್ಬುಗತ್ತಲ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಗೆಗೆ ಕಣ್ಣಿರು ಸುರಿಸುತ್ತಲೇ ಜೀವನ ಸವೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಈಗ ಮನೆಯ ಹೊಸ್ತಿಲನ್ನು ದಾಟಿ ಹೊರಬಂದು ಗಂಡಸಿಗೆ ಸರಿ ಸಮಾನವಾಗಿ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಪಡೆದು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಯಾವ ಸಮಾಜದಲ್ಲೂ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ ಈ ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ವರ್ಗ. ಇದಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಏಕಸ್ವಾಮ್ಯಕ್ಕೆಲ್ಲಿ ಏಟು ಬೀಳುತ್ತದೆಯೋ ಎಂಬ ಆತಂಕವೇ ಕಾರಣ.

ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಲು, ಸಮಾನ ಅವಕಾಶಗಳಿಂದ ಆಕೆಯನ್ನು ವಂಚಿಸಲು ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಧರ್ಮದ, ನೈತಿಕತೆಯ ಸಹಾಯವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾ ಬಂದಿತು ಪುರುಷ ಸಮಾಜ. ಆಕೆಯನ್ನು ವಿದ್ಯೆಯಿಂದ ದೂರವಿರಿಸಲಾಯ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾರದ ಪುರಾಣದ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಸಾಕ್ಷಿಗಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಸಿತು. ಆಕೆಯ ಕೈಯಿಂದ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕಸಿಯಲಾಯಿತು. ಆ ಮೂಲಕ ಆಕೆಯ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನೇ ಕಸಿದುಕೊಂಡು ಆಕೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಪುರುಷ ಪುಂಗವ. ಆ ಮೂಲಕ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಪುರುಷೋತ್ತಮನಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ. ಯಾವಾಗ ಮಹಿಳೆ ಪುರುಷರಿಗೆ ಸಮಾನವಾಗಿ ಅಕ್ಷರ ತಿದ್ದಲು ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಕಾಲಿರಿಸಿದಳೋ ಆಗಲೇ ಪುರುಷ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಅಪಸ್ವರ ಕೇಳಿ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಓದಿಸುವುದು ಮರಳಿಗೆ ನೀರು ಹೊಯ್ದಂತೆ, ಎಷ್ಟು ಓದಿಸಿದರೇನು ಕೊನೆಗೆ ಆಕೆ ಗಂಡನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಸುರೆ ತಿಕ್ಕುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆಯ ವಿಷ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಲಾಯ್ತು. ಆದರೆ, ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿಭೆಗೆ ತಕ್ಕ ಹಾಗೆ ಕೆಲಸ, ಪರಿಶ್ರಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕೈತುಂಬಾ ಸಂಬಳ ದೊರೆಯಲಾರಂಭಿಸಿತೋ ಆಗ ಶುರುವಾಯ್ತು ಪುರುಷ ಪುಂಗವರ ಅಸೂಯೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನ. ಹೆಣ್ಣು ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ದುಡಿಯೋಕೆ ನಿಂತದ್ದರಿಂದಲೇ ಮನೆಗಳು ಹಾಳಾಗುತ್ತಿರುವುದು, ಆಕೆ ದುಡಿಯುತ್ತಿರುವುದರಿಂದಲೇ ಮಕ್ಕಳು ದಾರಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿರುವುದು. ಅಪರಾಧ ಹೆಚ್ಚಲಿಕ್ಕೆ ಆಕೆ ರಾತ್ರಿ ಪಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದೇ ಕಾರಣ ಎಂದು ಘೋಷಿಸತೊಡಗಿದರು.

ಇದೇ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಮುಂದುವರಿಕೆಯಂತೆ ಕಾಣುವುದು, ಮಹಿಳೆಯರ ಆಧುನಿಕ ತೊಡುಗೆ ಪ್ರಚೋದನಾಕಾರಿಯಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಆರೋಪ. ಮಹಿಳೆಯರು ಆಧುನಿಕವಾಗಿ ಬಟ್ಟೆ ತೊಡುವುದು ಆಕೆಗೆ ಕ್ಷೇಮವಲ್ಲ, ಪ್ರಚೋದನಕಾರಿಯಾಗಿ ಬಟ್ಟೆ ತೊಟ್ಟ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ರೇಗಿಸಿದರೆ, ಚೇಡಿಸಿದರೆ, ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೀಡು ಮಾಡಿದರೆ ಅದು ಪುರುಷರ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಆಕೆ ಪ್ರಚೋದನಕಾರಿಯಾಗಿ ಬಟ್ಟೆ ತೊಟ್ಟದ್ದೇ ತಪ್ಪು ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ. ಮಗಳ ಹಿಂದೆ ಯಾವ ಹುಡುಗನೋ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾನೆ ಎಂದಾಗ ಮನೆಯವರು ಹುಡುಗನನ್ನು ಗದುಮಿ ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸುವ ಬದಲು ಹುಡುಗಿಯ ಮೇಲೆ ‘ನೀನೇ ಏನೋ ಮಾಡಿದ್ದೀಯಾ’ ಎಂದು ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿ ಆಕೆಯನ್ನು ಕಾಲೇಜು ಬಿಡಿಸಿಬಿಡುವಂತೆಯೇ ಇದೂ ಸಹ.

ಪ್ರಚೋದನಕಾರಿಯಾದ ತೊಡುಗೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಎಲ್ಲಿದೆ? ಧರ್ಮ ಬೀರುಗಳು ಹೇಳಿದ್ದೇ ಮಾಪನವೇ? ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುವ ರೈತ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಕೆಲಸದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡುವ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣದ ಬಟ್ಟೆ ಪ್ರಚೋದನಾಕಾರಿಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆಯೇ? ಚಿಕ್ಕ ಪಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲಿ ಜೀನ್ಸು, ಶರ್ಟು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಓಡಾಡುವ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡುವ ಜನರಿದ್ದಾರೆ. ಅದೇ ದೊಡ್ಡ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಥ ಬಟ್ಟೆಯೇ ಸಭ್ಯ ಎನ್ನುವಂತೆ ಜನರು ಮನ್ನಣೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಪ್ರಚೋದನಕಾರಿ ಎಂಬುದಕ್ಕಿರುವ ಮಾಪನವಾದರೂ ಯಾವುದು?

ಬೇಲೂರು ಹಳೆ ಬೀಡುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ ನಿಂತ ಶಿಲಾ ಬಾಲಿಕೆಯರ ಶಿಲ್ಪವನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಪ್ರಚೋದನೆಯಾಗುತ್ತದೆಯೇ? ಎಷ್ಟೋ ದೇವ ದೇವತೆಯರ ವಿಗ್ರಹಗಳಲ್ಲಿ ನಗ್ನತೆಯೇ ಕಲೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ನಾವು ಅವುಗಳಿಗೆ ಕೈ ಮುಗಿಯುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಹಾಗಾದರೆ ಪ್ರಚೋದನೆ ಎಂಬುದು ಇರುವುದು ಮಹಿಳೆಯರು ತೊಡುವ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಾ ಅಥವಾ ನೋಡುವ ಪುರುಷರ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಾ? ಅಸಲಿಗೆ ಪುರುಷರಿಗೆ ನೈತಿಕತೆಯ, ಕಾನೂನಿನ ಗಡಿಯೇ ಇಲ್ಲವೇ? ಗಂಡು ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಮಾಫಿ ಇದೆಯಾ?

ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಲಕ್ಷಾಂತರ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳೆಲ್ಲಾ ಒಬ್ಬರಿಲ್ಲ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಪ್ರಚೋದನೆಯನ್ನು ನೀಡುವಂತೆಯೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಕುಡಿತ ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಎಂಬುದನ್ನು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡಲು ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಕಂಠಮಟ್ಟ ಕುಡಿದು ತೂರಾಡುವುದುದನ್ನೂ, ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಮದ್ಯದ ಬಾಟಲಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಕುಡಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಪ್ರಚೋದನೆ ಪಡೆದರೆ ಅದು ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡಿದವನ ತಪ್ಪಾ ಅಥವಾ ನೋಡುಗನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಲೋಪವಾ? ದೃಷ್ಟಿಯಂತೆ ಸೃಷ್ಟಿ ಎಂಬ ಹಳೆಯ ಮಾತಿನಂತೆ ಮೊದಲು ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಲ್ಲಿನ ಲೋಪವನ್ನು ಸರಿ ಪಡಿಸುವ ಕೆಲಸವಾಗಬೇಕು. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ತನ್ನ ವಿಕೃತ ಕಾಮ ತೃಷೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಪ್ರಾಪ್ತ ವಯಸ್ಕ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ, ಕಂದಮ್ಮಗಳ ಮೇಲೆ, ವಯಸ್ಸಾದ ಹೆಂಗಸರ ಮೇಲೆರಗುವ ಗಂಡಿನ ಕುಕೃತ್ಯವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಲು ಹೆಣ್ಣು ಬದುಕಿರುವುದೇ ಕಾರಣ ಎಂದೂ ವಾದಿಸಬಹುದು. ಈಗಾಗಲೇ, ಗಂಡಿನ ಪಾರಮಾರ್ಥಿಕ ಸಾಧನೆಗೆ ಹೆಣ್ಣೇ ಅಡ್ಡಿ ಎಂಬಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲವೇ? ಹೀಗಿರುವಾಗ ಪ್ರಚೋದನೆಯಿರುವುದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಾ ಅಥವಾ ಅದನ್ನು ನೋಡುವ ಪುರುಷರ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಾ ಎಂಬುದನ್ನು ಚಿಂತಿಸಬೇಕಾದ ತುರ್ತಿದೆ.

ಈ ಸಂಚಿಕೆಯ ಚರ್ಚೆ: ಮಹಿಳೆಯ ಉಡುಪು ಹಾಗೂ ಪ್ರಚೋದನೆ. ಮಹಿಳೆ ತೊಡುವ ಪ್ರಚೋದನಾಕಾರಿ ಉಡುಪಿನಿಂದ ಆಕೆಯ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆಯೇ? ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮಹಿಳೆಯೇ ಕಾರಣವೇ?
ತನ್ನ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತಾನಿರಲು ಹೆಣ್ಣು ಪ್ರಚೋದನಕಾರಿಯಾಗಿ ಬಟ್ಟೆ ತೊಡುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಬೇಕೇ ಹೊರತು ಅದು ಆಕೆಗೆ ಕಟ್ಟಳೆಯಾಗಬೇಕಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸುಪ್ರೀತ್.ಕೆ.ಎಸ್.

ಸಮಾನತೆ, ಸ್ತ್ರೀವಾದದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವ ಮೊದಲು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜ ಸಮಾನತೆಯ ಸಮಾಜವಾ ಎಂಬುದನ್ನು ಕೂಲಂಕುಶವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಗಂಡಿನ ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿ ಓದಬಹುದು, ಕೆಲಸಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು, ಸಂಪಾದನೆ ಮಾಡಬಹುದು. ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ, ಮಮತೆಯಿಂದ ಕಾಣುವ ನಮಗೆ ಆಕೆ ಗಂಡಿನ ಸರಿ ಸಮಾನವಾಗಿ ಸ್ವೇಚ್ಛಾಚಾರಕ್ಕಿಳಿದರೆ ಸಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಗಮನಿಸಿ ನೋಡಿ, ಮಗ ಮನೆಗೆ ತಡವಾಗಿ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದರೆ ಆತನ ಸಹವಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಶಯ ಬರಬಹುದು. ಆತನೇನಾದರೂ ಕೆಟ್ಟ ಚಟಗಳಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನಾ ಎಂಬ ಆತಂಕ ಕಾಡಬಹುದು. ಅದನ್ನು ನಾವು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತೇವೆಯೇ ಹೊರತು ಮನೆಗೆ ತಡವಾಗಿ ಬರುವ ಅವನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದೇ ಹೆಣ್ಣು ಮಗಳು ಸಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಮನೆಗೆ ತಡವಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದರೆ ನಾವು ವರ್ತಿಸುವ ರೀತಿಯಿದೆಯಲ್ಲಾ, ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು. ನಾವು ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ಆಕೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ಸಂಶಯಿಸುತ್ತೇವೆ, ಆಕೆಯ ಆತ್ಮಗೌರವವನ್ನೇ ನಾವು ಅನುಮಾನಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆಕೆಯನ್ನು ಹೊರಗೇ ಹೋಗದ ಹಾಗೆ ಕಟ್ಟು ನಿಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಆಕೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಖಾಸಗಿ ಸಂಗತಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಗು ತೂರಿಸುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿರುವಾಗ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಗಂಡಿನ ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಗಿಳಿಯುವುದು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆಯೇ?

ಪೊಳ್ಳು ಸ್ತ್ರೀವಾದವನ್ನು ಭಾಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಗಂಟಾಘೋಷವಾಗಿ ಉದ್ಗರಿಸುವ ‘ಲೇಡಿ’ಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಸಂಗತಿ ಮನವರಿಕೆಯಾಗಬೇಕು. ಮಹಿಳೆಯ ಮೇಲಿರುವ ನೈತಿಕ ಜವಾಬುದಾರಿಗಳು, ಆಕೆಯ ಮೇಲಿರುವ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟು, ಆಕೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕಿರುವ ಸಭ್ಯತೆಯ ಎಲ್ಲೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿರ್ಧರಿಸುವಲ್ಲಿ ಪುರುಷರು ಎಷ್ಟು ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಕಾರಣಕರ್ತರೋ ಅದೇ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರೂ ಕಾರಣಕರ್ತರು. ಅಸಭ್ಯವಾಗಿ ವರ್ತಿಸುವ ಮಗಳನ್ನು ಹದ್ದುಬಸ್ತಿನಲ್ಲಿಡಲು ತಂದೆ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಾನೋ ಅದರಷ್ಟೇ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಳಜಿಯನ್ನು, ಕಠಿಣತೆಯನ್ನು ತಾಯಿಯೂ ತೋರುತ್ತಾಳೆ. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅತ್ತೆಯ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿದ ಭಾವವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳೇ ಮುಂದೆ ತನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ತಂದಾಗ ಆಕೆಯ ಮೇಲೆ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಆಕೆಯ ಮೇಲೆ ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ನಿಗಾ ಇಡುತ್ತಾಳೆ. ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು ಅವಕಾಶ ವಂಚಿತೆ ಎಂಬುದು ಸೂರ್ಯನಷ್ಟೇ ಸತ್ಯವಾದ ಸಂಗತಿ. ಆದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಪುರುಷರ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣವೋ, ಅಷ್ಟೇ ಮಹಿಳೆಯರೂ ಕಾರಣ. ವಾಸ್ತವ ಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿರುವಾಗ ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಪುರುಷರನ್ನೇ ಅಪರಾಧಿಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಏಕಪಕ್ಷೀಯವಾದ ಜಡ್ಜ್ ಮೆಂಟುಗಳನ್ನು ಹೊರಡಿಸುವುದು ಸರಿಯೇ?

ಸಮಾಜ ಸೃಷ್ಟಿಸಿರುವ ಸಿದ್ಧ ಮಾದರಿಗಳಿಗೆ ಸ್ತ್ರೀಯರಷ್ಟೇ ಪುರುಷರೂ ಬಾಧ್ಯರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನನ್ನು ನಾವು ಪೋಲಿ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೂ, ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಆಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಡಿಲ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಶೀಲವೆಂಬುದು ಕೇವಲ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಸಭ್ಯತೆ, ಮರ್ಯಾದೆ, ಸೌಜನ್ಯಗಳು ಸಮಾಜ ಹೆಣ್ಣಿನ ಮೇಲೆ ಹೇರಿರುವ ಸಂಕೋಲೆಗಳು. ಒಂದು ವೇಳೆ ಇವು ಕೇವಲ ಸಂಕೋಲೆಗಳು ಎಂಬ ಅರಿವು ಹೆಣ್ಣಿನಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಮುರಿದು ಮುಕ್ತರಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿರುತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೆ ದುರದೃಷ್ಟದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಹೆಣ್ಣು ಸಮಾಜ ವಿಧಿಸಿದ ಈ ಸಂಕೋಲೆಗಳನ್ನು ಆಭರಣಗಳನ್ನಾಗಿ ಧರಿಸಿಕೊಂಡು ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ಮೆರೆಸುವ, ಗೌರವ, ಹೆಮ್ಮೆ ಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ವಸ್ತುವಾಗಿ ಆಕೆ ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದಾಳೆ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಒಬ್ಬ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಪತಿವೃತೆ, ಸತಿಯೇ ದೇವರು ಎಂದು ನಂಬಿಕೊಂಡಾಕೆ ಎಂದಾಗ ಆ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಗೌರವ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ, ಆಕೆಗೆ ಆ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯೆನಿಸುತ್ತದೆ.

ಹೀಗೆ ಆಕೆ ತನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಘನತೆಗೆ ಸಮಾಜವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುವಾಗ, ಸರಪಳಿಗಳನ್ನೇ ಆಭರಣಗಳೆಂದು ಭಾವಿಸಿರುವಾಗ ಅವುಗಳನ್ನು ಮೀರಲು ಮಾಡಿದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಸಮಾಜದ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಅನಾರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಹೆಣ್ಣು ಪ್ರಚೋದನಕಾರಿಯಾಗಿ ಬಟ್ಟೆ ತೊಡುವುದರಿಂದ, ಸಿಗ್ಗಿಲ್ಲದ ಹಾಗೆ ವರ್ತಿಸುವುದರಿಂದ, ಗಂಡುಗಳಿಗೆ ಸಮಾನವಾಗಿ ಮದ್ಯಪಾನ, ಸಿಗರೇಟು ಸೇದುತ್ತಾ ನಿಲ್ಲುವುದರಿಂದ ಆಕೆ ಪುರುಷರನ್ನು ಆಕರ್ಷಸಿವುದು, ಪ್ರಚೋದಿಸುವುದಲ್ಲದೆ ತನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ತಾನು ಕೀಳು ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ಅಂಶವೆಂದರೆ, ಅಡಸಾಬಡಸಾ ಬಿಹೇವಿಯರ್ ಇರುವ ಹೆಣ್ಣು ಕೇವಲ ಗಂಡಸಿನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಅಗ್ಗವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಉಳಿದ ಹೆಣ್ಣುಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಆಕೆಯ ಅಗ್ಗವಾದ ಇಮೇಜು ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಆಕೆಯ ಅಂತಃಸತ್ವ ಹೇಗೇ ಇದ್ದರೂ ಸಹ ತೊಡುವ ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹುಟ್ಟುವ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವಿದೆಯಲ್ಲಾ, ಅದು ಅಗ್ಗದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ಸಭ್ಯತೆಯ ಮಾನದಂಡ ದೇಶ, ಕಾಲಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬದಲಾಗುವಂಥದ್ದು ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲರೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಸಂಗತಿ. ಆದರೆ ಹೆಣ್ಣು ತಾನು ತೊಡುವ ಬಟ್ಟೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವಾಗ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವೈಚಾರಿಕವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಕಳ್ಳಕಾಕರು ಹೆಚ್ಚಿರುವ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ, ನಿರ್ಜನವಾದ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತು ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಸಂಚರಿಸುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಾವು ಸಹಜವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ವಾಚು, ರಿಂಗು, ಚೈನು, ಮೊಬೈಲುಗಳನ್ನು ಒಳಕಿಸೆಗಳಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಜೋಪಾನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವಲ್ಲಾ, ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದೂರ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುವಾಗ, ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವಾಗ ಹಣವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಳ್ಳ ಜೇಬಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವಲ್ಲಾ ಹಾಗೆ ಹೆಣ್ಣು ತನ್ನ ದೈಹಿಕ ಪಾವಿತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಕೊಡುವುದಾದರೆ ಹಾಗೂ ಅದಕ್ಕೆ ಸಮಾಜ ಕೊಡುವ ಬೆಲೆಯನ್ನು ನಂಬಿಕೊಂಡವಳಾದರೆ ಆಕೆ ತನ್ನ ಹುಷಾರಿನಲ್ಲಿ ತಾನಿರಬೇಕು. Of course, ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡುವುದು, ಪಿಕ್ ಪಾಕೆಟ್ ಮಾಡುವುದು ಅಪರಾಧವೇ, ಅದರಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದವರನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಕಾನೂನು, ಪೊಲೀಸು,ಕೋರ್ಟುಗಳಿರುವುದು ಹಾಗಂತ ನಮ್ಮ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ನಾವು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವೇ? ಇದನ್ನು ಹೆಣ್ಣು ತನ್ನ ಸುರಕ್ಷತೆಗಾಗಿ ತಾನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಉಪಾಯವೆಂದು ಕಾಣಬೇಕೇ ಹೊರತು ತನಗೆ ಸಮಾಜ ವಿಧಿಸಿದ ಕಟ್ಟಳೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಬಾರದು. ಹಾಗೆ ಭಾವಿಸಿದಾಗ ಅದನ್ನು ಮೀರುವ ಹುಚ್ಚು ಉನ್ಮಾದ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಏನಂತೀರಿ?